Slavernij, een baby en TankaTanka

Vorig weekend was het zover. Zaterdag zijn we met onze gids Omar vertrokken vanuit Banjul naar James Isand. Na een bootreis van 3 uur op de Gambia river kwamen we eerst aan in Juffereh, een plaatje op het vaste land. Daar werden we door een lokale gids meegenomen naar het monument en museum van de slavernij. De slaven werden gevangen genomen op het eiland, soms wel met 100 tegelijk, om ze voor te bereiden op het grote reis richting De Verenigde Staten. Na dat gezien te hebben, zijn we met de gids en boot naar James eiland gegaan waar we de overblijfselen van de slavernij hebben gezien. Echt veel meer dan een ruïne is het eigenlijk niet. Het eiland was veel kleiner dan ik had verwacht maar wordt ook steeds kleiner door de erosie.
Zondag heb ik gekeken hoe er hier traditioneel gekookt wordt. Dat gebeurd echt nog steeds op vuur en met allemaal verse ingrediënten. Ik heb gezien hoe er Domoda, een lokaal gerecht van hier, wordt gemaakt. Het hele kookproces nam ongeveer 3 uur in beslag. Alles wordt hier fijngemaakt qua kruiden met een grote vijzel en stamper waar ze een speciale techniek op toepassen. Echt interessant om te zien. Daarna mocht ik gezellig met de hele familie mee eten.

Daarna stond er weer een werkweek te wachten die maandag gelijk goed begon. Om 12 uur begon mijn dienst en was er een zwangere vrouw in de kliniek. Ik heb samen met Jaka, een senior nurse, alle controles uitgevoerd. Ik had besloten om een dubbele shift te draaien zodat ik de bevalling zou meemaken. Tijdens de bevalling laten ze weinig emotie zien. Op het moment dat ze ‘moest’ persen en dat niet deed, werd ze gewoon geslagen. Het schijnt hier dus heel normaal te zijn om dat te doen. Om 17.46 werd een jongetje van 2700gram geboren. Na de bevalling huilde het niet meteen. Waarschijnlijk was de baby uit angst gaan poepen en heeft het vruchtwater gedronken. Pas na 10 minuten en extra zuurstof begon de baby te huilen. Het had een erg rochelende ademhaling en werd daarom geadviseerd naar een ander ziekenhuis te gaan om het te laten uitzuigen. Aangezien gezondheidszorg hier niet zo van zelfsprekend is, moet je voor alles apart betalen wat de meeste mensen niet kunnen. Achteraf kregen we te horen dat het jongetje het niet heeft gered, waarschijnlijk toch een zuurstoftekort tijdens de bevalling en daarna.

Verder de week was er niet veel bijzonders. Een avonddienst werken zonder malariatesten en een tekort aan medicatie is best lastig. Een jongetje kwam binnen met klachten van malaria en had 39.8 graden koorts. Omdat er geen malariatesten aanwezig waren, toch maar medicatie voorgeschreven voor malaria. Mensen willen immers maar 1 keer voor consult betalen.

Zo tussendoor loopt ook ons project voor de doktersposten nog. We hebben tijdens de staffmeeteing te horen gekregen dat de eerste dokterspost in Busumbala bijna klaar is. Zodra deze af is, gaat er al gestart worden. We hebben nu inventarislijsten gemaakt voor spullen die achter zullen blijven en lijsten met materialen die elke keer mee zullen reizen.

Afgelopen weekend zijn we weer een weekendje weggeweest, dit keer naar George Town wat in het binnenland ligt en ook om slavernij draait. Zaterdagochtend vroeg vertrokken, waar we uiteindelijk pas de derde boot om 3 uur hebben kunnen pakken. De tocht naar Geroge Town toe is al een hele ervaring opzich. Je rijdt langs allemaal kleine dorpjes en merkt echt dat je in het binnenland bent. In het donker kwamen we aan bij de rand van de Gambia river tegenover George Town. We werden met een mini bootje en onze spullen naar een lodge aan het water gebracht. Back to basic, er was geen stroom aanwezig en alles werd ouderwets met kaarsen gedaan. Een gave ervaring. De volgende morgen met een boot de Gambia river op gegaan op zoek naar de nijlpaarden. En ja hoor, ook wij hebben deze gespot. We hebben een familie van 5 nijlpaarden gezien. Na de boottocht naar George Town zelf geweest. Dit stelde op de ruïne en freedom tree na niet heel veel voor. Wel was er een mooie muurschildering van de slavernij te zien en het laatste overgebleven houten huis.

Gezien de stroom het deze week een aantal keer had begeven en ook de wifi het een paar dagen niet heeft gedaan, ook maar gelijk verslag van deze week. Een tweede bevalling, planning van de picknick zaterdag, het consultatiebureau en een excursie naar TankaTanka, een psychiatrisch ziekenhuis, waren de hoogtepunten van deze week. De bevalling vond helaas niet meer binnen mijn shift plaats.
Donderdag was TankaTanka aan de beurt, een ziekenhuis gesponsord door een Nederlandse stichting. Gezien de omstandigheden daar kon het best heftig zijn. Op dit moment zijn er rond de 90 patiënten en hebben ze een capaciteit van 100 bedden. Omstandigheden zoals bedden en ruimte is er eigenlijk genoeg tegenover het tekort aan eten, maar 2 keer per dag, en tekort aan (goede) medicijnen. Bijna iedereen wordt hier volgegooid met haldol, een rustgevend middel. Wel heel interessant om dit te zien.

2 keer per maand op dinsdag is er consultatiebureau vanuit de overheid gefinancierd. Wanneer er weer genoeg voorraad is, worden er ook babykleren en kleren voor kleine kinderen uitgedeeld. Mocht je wat over hebben, contact mij dan of breng het gezellig bij ons thuis langs! In Gambia is het warm, dus wollen kleding is een beetje overbodig.