De eerste daagjes zijn een feit!
Blijf op de hoogte en volg Irene
05 September 2016 | Gambia, Lamin
Het Gambiaanse leven is begonnen. Al zoveel gedaan en zoveel nieuwe indrukken opgedaan de afgelopen dagen dat ik hoop dat er nog vele indrukken mogen volgen.
Dinsdag 30 augustus was het zover, ik ben vertrokken naar Gambia om daar voor een half jaartje vrijwilligerswerk te gaan doen in het Lamin Health Centre. Na bijna mijn vlucht naar Barcelona gemist te hebben door de ongelooflijk lang durende bagagecontrole, had het vliegtuig gelukkig vertraging. Van te voren was ik er ook achter gekomen dat ik een reisgenootje zou hebben, Mariama zou heen gaan voor stage. Aangezien we toch moesten wachten, hebben we gelijk kennisgemaakt. Vanaf het eerste moment was het al heel gezellig, ook de tussenstop van 6 uur in Barcelona zijn we goed doorgekomen. Om 19.00 uur vertrok onze vlucht naar Banjul. Om 00.00 uur Nederlandse tijd kwamen we dan eindelijk zonder al te veel vertraging aan.
Een warme gloed kwam me tegemoet toen ik het vliegtuig uitstapte. Maar de eerste stappen waren gezet en het acclimatiseren kon beginnen. Annemieke (Anna), directrice van het Health Centre en verpleegkundige uit Nederland, de andere stagiaires en onze chauffeur en gids voor ons verblijf Omar, kwamen ons ophalen. Aangekomen in onze compound kregen we een rondleiding op ‘onze’ verdieping. We slapen met z’n allen boven de kliniek waar we ieder een eigen kamer hebben.
De eerste dag woensdag lekker rustig aan gedaan. Met Anna’s assistent Sulayman zijn we geld gaan wisselen en heb ik een telefoon gekocht voor hier. Voor 200 euro krijg je 10200 Dalasi, wat voel ik me rijk! De rest van de groep was al naar het strand gegaan waar wij later ook heen gingen. Aangekomen bij Kasumai Beach hoorden we al dat het een uitdaging was om te gaan zwemmen gezien er hordes met kindjes op ons af zou komen. En ja hoor, ook wij hadden daar last van. Het water nog niet in en al omringd door vele kindjes. ’s Avonds lekker uit eten geweest en er een gezellige avond van gemaakt.
Elke ochtend moeten we zelf brood halen voor het ontbijt, in de middag doet onze kok Lisa dat die ook zorgt voor het avondeten. Vanmorgen voor het eerst heen geweest. Daarna begon mijn eerste dag in de kliniek. Ik heb eerst een rondleiding gehad en ben aan iedereen voorgesteld. Een Nederlandse naam kan natuurlijk niet en zo is Haddy Drammeh geboren, mijn naam voor de komende maanden. In de ochtend heb ik meegekeken in het laboratorium. Het systeem gaat hier heel anders dan in Nederland. Patiënten die komen, betalen aan de receptie 30 dalasi zodat ze naar de consulting room mogen komen voor hun vitale controles (bloeddruk, lengte, BMI, Pols, saturatie, temperatuur), daarna worden je klachten opgenomen waarna je wordt doorgestuurd naar de arts die medicijnen voorschrijft, of naar het laboratorium waar getest wordt op zo nodig urine, malaria, HB, diabetes, enz. De testen worden gedaan op een voor mij aparte manier. Er wordt een optreknaald, of net wat ze in de buurt hebben, in je duim geprikt. Urine controleren en bloedsuiker meten gaat hetzelfde als bij ons. Voor malariacontrole wordt bloed op een glaasje gedaan zodat deze onder de microscoop kan worden bekeken. Voor het meten van HB wordt er in een mini buisje bloed gedaan waarna deze in de centrifuge gaat om daarna handmatig het gehalte te kunnen berekenen. Heel anders dan in Nederland waar nooit in de duim en wijsvinger wordt geprikt. De hele dag werden er in de Pharmacie al medicijnen geteld. Dit wordt altijd gedaan aan het einde van de maand om de voorraad te controleren. Ook ik kreeg grote potten, waar nieuw 1000 stuks in zaten, om te tellen. ’s Middags heb ik mezelf weer even in Europese omgeving gewaand. We zijn boodschappen wezen doen bij 2 supermarkten waar werkelijk veel te verkrijgen was. ’s Avonds stond het eerste feestje op het programma. Er was een straatfeest omdat er 2 Nederlandse meiden naar huis gingen. We hebben toen gelijk kennis gemaakt met de familie en onze ‘second mom’. We zijn aan de hele familie voorgesteld, die daar met z’n allen wonen.
Laatste dag voor het weekend begon mijn dag ook weer vroeg, een ochtenddienst. Er is een schema gemaakt zodat we in shifts werken in het health centre van maandag tot en met vrijdag. Vandaag meegekeken in de consulting room. We hadden een drukke ochtend, maar er was niet veel bijzonders. ’s Middags zijn we met onze buurvrouwen naar de kleermaker geweest omdat 12 september het offerfeest Tabaski is en wij daar natuurlijk een jurk voor nodig hebben. Daar de afspraak gemaakt dat we zondag terug zouden komen met stof en ze konden meten. Daarna hebben we bij onze buren zelf kroepoek gemaakt. We zijn zo welkom daar, echt ongelooflijk. ’s Avonds naar het vliegveld om de laatste student, Yvette, op te halen.
Het weekend was aardig rustig. Ik ben mee geweest met de ambulance om goederen op te halen die met de container naar Gambia waren verscheept. Dit was voornamelijk kleding wat we allemaal hebben gesorteerd in jongens- en meisjeskleding zodat dit uitgedeeld kan worden bij het consultatiebureau. Zondag zijn we op de markt ‘even’ stof wezen halen voor onze jurken. Je moet hier echt geduld hebben wat alles gaat op z’n ‘’Rustig aan’’. Gezien het zaterdag onwijs slecht weer was met heel veel regen zijn we zondag maar naar het zwembad gegaan. Even heerlijk relaxen in het bloedhete weer. Zelfs als de zon niet schijnt is het verraderlijk warm hier.
Dinsdag 30 augustus was het zover, ik ben vertrokken naar Gambia om daar voor een half jaartje vrijwilligerswerk te gaan doen in het Lamin Health Centre. Na bijna mijn vlucht naar Barcelona gemist te hebben door de ongelooflijk lang durende bagagecontrole, had het vliegtuig gelukkig vertraging. Van te voren was ik er ook achter gekomen dat ik een reisgenootje zou hebben, Mariama zou heen gaan voor stage. Aangezien we toch moesten wachten, hebben we gelijk kennisgemaakt. Vanaf het eerste moment was het al heel gezellig, ook de tussenstop van 6 uur in Barcelona zijn we goed doorgekomen. Om 19.00 uur vertrok onze vlucht naar Banjul. Om 00.00 uur Nederlandse tijd kwamen we dan eindelijk zonder al te veel vertraging aan.
Een warme gloed kwam me tegemoet toen ik het vliegtuig uitstapte. Maar de eerste stappen waren gezet en het acclimatiseren kon beginnen. Annemieke (Anna), directrice van het Health Centre en verpleegkundige uit Nederland, de andere stagiaires en onze chauffeur en gids voor ons verblijf Omar, kwamen ons ophalen. Aangekomen in onze compound kregen we een rondleiding op ‘onze’ verdieping. We slapen met z’n allen boven de kliniek waar we ieder een eigen kamer hebben.
De eerste dag woensdag lekker rustig aan gedaan. Met Anna’s assistent Sulayman zijn we geld gaan wisselen en heb ik een telefoon gekocht voor hier. Voor 200 euro krijg je 10200 Dalasi, wat voel ik me rijk! De rest van de groep was al naar het strand gegaan waar wij later ook heen gingen. Aangekomen bij Kasumai Beach hoorden we al dat het een uitdaging was om te gaan zwemmen gezien er hordes met kindjes op ons af zou komen. En ja hoor, ook wij hadden daar last van. Het water nog niet in en al omringd door vele kindjes. ’s Avonds lekker uit eten geweest en er een gezellige avond van gemaakt.
Elke ochtend moeten we zelf brood halen voor het ontbijt, in de middag doet onze kok Lisa dat die ook zorgt voor het avondeten. Vanmorgen voor het eerst heen geweest. Daarna begon mijn eerste dag in de kliniek. Ik heb eerst een rondleiding gehad en ben aan iedereen voorgesteld. Een Nederlandse naam kan natuurlijk niet en zo is Haddy Drammeh geboren, mijn naam voor de komende maanden. In de ochtend heb ik meegekeken in het laboratorium. Het systeem gaat hier heel anders dan in Nederland. Patiënten die komen, betalen aan de receptie 30 dalasi zodat ze naar de consulting room mogen komen voor hun vitale controles (bloeddruk, lengte, BMI, Pols, saturatie, temperatuur), daarna worden je klachten opgenomen waarna je wordt doorgestuurd naar de arts die medicijnen voorschrijft, of naar het laboratorium waar getest wordt op zo nodig urine, malaria, HB, diabetes, enz. De testen worden gedaan op een voor mij aparte manier. Er wordt een optreknaald, of net wat ze in de buurt hebben, in je duim geprikt. Urine controleren en bloedsuiker meten gaat hetzelfde als bij ons. Voor malariacontrole wordt bloed op een glaasje gedaan zodat deze onder de microscoop kan worden bekeken. Voor het meten van HB wordt er in een mini buisje bloed gedaan waarna deze in de centrifuge gaat om daarna handmatig het gehalte te kunnen berekenen. Heel anders dan in Nederland waar nooit in de duim en wijsvinger wordt geprikt. De hele dag werden er in de Pharmacie al medicijnen geteld. Dit wordt altijd gedaan aan het einde van de maand om de voorraad te controleren. Ook ik kreeg grote potten, waar nieuw 1000 stuks in zaten, om te tellen. ’s Middags heb ik mezelf weer even in Europese omgeving gewaand. We zijn boodschappen wezen doen bij 2 supermarkten waar werkelijk veel te verkrijgen was. ’s Avonds stond het eerste feestje op het programma. Er was een straatfeest omdat er 2 Nederlandse meiden naar huis gingen. We hebben toen gelijk kennis gemaakt met de familie en onze ‘second mom’. We zijn aan de hele familie voorgesteld, die daar met z’n allen wonen.
Laatste dag voor het weekend begon mijn dag ook weer vroeg, een ochtenddienst. Er is een schema gemaakt zodat we in shifts werken in het health centre van maandag tot en met vrijdag. Vandaag meegekeken in de consulting room. We hadden een drukke ochtend, maar er was niet veel bijzonders. ’s Middags zijn we met onze buurvrouwen naar de kleermaker geweest omdat 12 september het offerfeest Tabaski is en wij daar natuurlijk een jurk voor nodig hebben. Daar de afspraak gemaakt dat we zondag terug zouden komen met stof en ze konden meten. Daarna hebben we bij onze buren zelf kroepoek gemaakt. We zijn zo welkom daar, echt ongelooflijk. ’s Avonds naar het vliegveld om de laatste student, Yvette, op te halen.
Het weekend was aardig rustig. Ik ben mee geweest met de ambulance om goederen op te halen die met de container naar Gambia waren verscheept. Dit was voornamelijk kleding wat we allemaal hebben gesorteerd in jongens- en meisjeskleding zodat dit uitgedeeld kan worden bij het consultatiebureau. Zondag zijn we op de markt ‘even’ stof wezen halen voor onze jurken. Je moet hier echt geduld hebben wat alles gaat op z’n ‘’Rustig aan’’. Gezien het zaterdag onwijs slecht weer was met heel veel regen zijn we zondag maar naar het zwembad gegaan. Even heerlijk relaxen in het bloedhete weer. Zelfs als de zon niet schijnt is het verraderlijk warm hier.
-
05 September 2016 - 19:22
Rya Brussel:
Wat gaaf dat jij dit doet. Ik wens je een hele waardevolle tijd. Groetjes Rya -
06 September 2016 - 06:38
Britt Nieuwveen:
Ireentje wat super leuk om dit te lezen! Zo bijzonder allemaal. Geniet ervan xx
-
06 September 2016 - 10:27
Marjon Van Den Berg:
Hoi Irene, wat kan jij goed weergeven hoe je alles daar beleeft! En het is heel fijn voor ons want wij kunnen zo meegenieten van jouw avonturen. Je schrijft dat je hopelijk nog vele nieuwe indrukken zult opdoen, nou geloof me, ik denk dat jij daar indruk achter laat! Geniet ervan. Lieve groetjes van de buurtjes. Xxx -
06 September 2016 - 10:48
Laura:
Heel leuk Ireen je blog! Wat gaaf om te lezen ook en wat een avontuur ben jij aan het beleven zeg!
Geniet ervan, knap dat je dit doet!
Liefs Laura -
08 September 2016 - 09:25
Daniel:
Hoi Irene (of moeten we nu Haddy zeggen om niet te verwarren?),
Wat fijn dat je op zo'n fijne plek bent gekomen. Letterlijk een warm bad -
14 September 2016 - 16:51
Frank VO:
Hi Irene,
Heel veel succes en plezier daar. -
17 September 2016 - 15:26
Ria De Koker:
Wat een leuk verhaal Irene/Haddy. leuk om wat vanje te horen.Zo kunnen we met je mee leven/genieten. Groetjes piet en Ria de koker. -
19 September 2016 - 13:46
Esther Van Overbeek:
Hi mevrouw Drammeh!
Wat ontzettend leuk om te lezen Irene! Heel veel succes daar en ik blijf je volgen!
Liefs,
Esther -
05 Oktober 2016 - 16:56
Gerard En Miranda:
hallo Irene:
het is mooi om je belevenissen en avonturen te kunnen volgen.
heel veel liefs en succes. Gerard en Miranda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
